Dna moczanowa- Czym jest i jak się objawia? Dna moczanowa nazywana również podagrą, artretyzmem czy skazą moczanową to ostre i przewlekłe zapalenie stawów spowodowane gromadzeniem się kryształków moczanu sodu w płynie stawowym i innych tkankach. Dochodzi do niego na skutek zwiększonego stężenia kwasu moczowego( hiperurykemia ). Dna moczanowa – objawy: ostre napady zapalenia stawów. Objawy w drugim etapie stają się wyraźne i bardzo dokuczliwe. Dna moczanowa daje o sobie znać bólem pojedynczego stawu. Ból jest o tyle charakterystyczny, że pojawia się tylko w nocy, utrudniając spokojny sen. Staw objęty stanem zapalnym robi się obrzęknięty, skóra jest łuszczyca stawowa (łuszczycowe zapalenie stawów) – bardzo groźny, choć rzadki rodzaj łuszczycy. Występuje po około 10 latach od pierwszych symptomów skórnych. Może być typu dystalnego, reumatoidalnego lub zniekształcającego. Wymaga konsultacji z reumatologiem, gdyż może prowadzić do kalectwa; Bierze się pod uwagę między innymi zakażenia – nieznanymi na razie wirusami. Dlatego osoby z objawami takich zapaleń nie powinny oddawać krwi. Ponadto każde przewlekłe zapalenie bardzo często powoduje z czasem niedokrwistość (anemię). „Pozbywanie się” więc krwi będzie przeszkadzać w leczeniu i może doprowadzić do anemii! . Łuszczycowe zapalenie stawów to choroba zapalna stawów, która najczęściej występuje z łuszczycą. Choroba może obejmować jeden lub kilka stawów, ma różny przebieg i różne nasilenie. U niektórych osób przebiega łagodnie, u innych postęp ŁZS powoduje unieruchomienie stawów i niesprawność. Dowiedz się, na czym polega ŁZS. Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) to przewlekła choroba zapalna, która charakteryzuje się współistnieniem zapalenia stawów z łuszczycą skóry i paznokci. Choroba, choć kojarzona głównie ze stawami, może zajmować inne partie ciała, w tym oczy i serce, może również prowadzić do przyspieszonego rozwoju miażdżycy i jej ma różny przebieg, najczęściej łagodny. Jednak ciężki przebieg choroby może prowadzić do zniszczenia stawów i niesprawności. Łuszczycowe zapalenie stawów występuje u niemal 1/3 wszystkich chorych na łuszczycę, natomiast na łuszczycę choruje ok. 2 proc. całej populacji. Przyczyny łuszczycowego zapalenia stawówDokładna przyczyna łuszczycowego zapalenia stawów jest nieznana. Uważa się, że u niektórych osób, u których występuje genetyczna predyspozycja do ŁZS nieprawidłowy proces zapalny zostaje uruchomiony przez dodatkowy bodziec. Do najważniejszych czynników ryzyka rozwoju ŁZS zalicza się podatność genetyczną (choroba częściej występuje w rodzinie), zakażenia wirusowe i bakteryjne, urazy mechaniczne, stres oraz stosowanie niektórych leków (np. leki przeciwmalaryczne). Wystąpienie któregoś z wymienionych czynników ryzyka może inicjować nieprawidłową odpowiedź układu immunologicznego u osób łuszczycowego zapalenia stawówWyróżnia się pięć głównych postaci łuszczycowego zapalenia stawów. Zdarza się, że u jednej osoby trudno wyodrębnić jedną postać choroby, ponieważ te mogą się na siebie może przebiegać jako: niesymetryczne zapalenie kilku stawów: to jedna z częściej występujących postaci ŁZS (drugą jest symetryczne zapalenie stawów). Dotyczy różnych miejsc po obydwu stronach ciała, chociaż zwykle zajętych jest nie więcej niż 5 stawów - na początku są to stawy rąk i stóp, bardzo często pod postacią ,,palców kiełbaskowatych''. symetryczne zapalenie wielu stawów: dotyczy nadgarstków, stawów rąk i stóp, stawów skokowych. zapalenie dystalnych stawów międzypaliczkowych (końcowych stawów palców rąk i stóp): występuje u 5-10 proc. chorych na łuszczycowe zapalenie stawów. postać osiowa: występuje w ok. 5 proc. przypadków. Atakuje stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe. Charakteryzuje się bólem i sztywnością kręgosłupa. postać okaleczająca: dotyczy 5 proc. chorych na ŁZS. To ciężka postać choroby, która powoduje znaczne zniszczenie i deformacje stawów (palce teleskopowe). Objawy łuszczycowego zapalenia stawówObjawy łuszczycowego zapalenia stawów zależną są od przebiegu choroby i zajętego obszaru. ŁZS może obejmować tylko jedną lokalizację i tam się manifestować albo zajmować wiele stawów. Choroba może pojawić się równolegle z łuszczycą lub rozwinąć się u osób chorujących na łuszczycę od jakiegoś czasu. Rzadko zdarza się, że ŁZS pojawia się u osób bez rozpoznanej ma zwykle zmienny przebieg: od zaostrzeń do remisji. Objawy łuszczycowego zapalenia stawów w obrębie narządu ruchu: sztywność, obrzęk, ból zajętych stawów z ograniczeniem ich ruchomości: objawy te dotyczą również otaczających stawy struktur takich jak ścięgna i kaletki maziowe; zapalenie przyczepów ścięgnistych: objawia się bólem i tkliwością pięt, połączeń żeber z mostkiem i kręgosłupa, ale może dotyczyć również wielu innych lokalizacji; zapalenia palca: stawy, ścięgna, tkanka podskórna zostają zaatakowane przez chorobę, co daje charakterystyczny objaw „palca kiełbaskowatego”. Palec jest nienaturalnie poszerzony, bolesny, odstaje od innych palców; deformacje palców: towarzyszą najczęściej postaci okaleczającej ŁZS. Najbardziej charakterystyczne są tzw. palce teleskopowe, czyli skrócenie palców w wyniku zniszczenia kości; dna moczanowa: często towarzyszy łuszczycowemu zapaleniu stawów, zwłaszcza przy rozległych zmianach skórnych powodujących zwiększenie stężenia kwasu moczowego. Inne objawy ŁZS to: łuszczyca skóry; objaw naparstka, czyli punkcikowate zagłębienia jak od ukłucia szpilki, poprzeczne lub podłużne rowkowanie paznokcia, żółte plamy przypominające „plamy oleju”, złuszczanie się paznokci; zapalenie spojówek, zapalenie błony naczyniowej oka; miażdżyca; uszkodzenie zastawek serca, zapalenie aorty, zaburzenia w przewodzeniu bodźców sercowych. ŁZS a ciąża Łuszczycowe zapalenie stawów nie jest przeciwwskazaniem do posiadania dzieci. Ważne jednak, by o swoich zamiarach powiększenia rodziny porozmawiać z lekarzem prowadzącym, gdyż większość leków może uszkadzać płód. Dlatego leczenie ŁZS należy odpowiednio wcześnie zmodyfikować. Leczenie łuszczycowego zapalenia stawówCelem leczenia łuszczycowego zapalenia stawów jest łagodzenie objawów i zahamowanie postępu choroby. Coraz częściej, dzięki lepszym metodom leczenia, chorzy uzyskuje dłuższe okresy leczenia zależny jest od przebiegu łuszczycowego zapalenia i musi być dostosowany indywidualnie do każdego pacjenta. Leczenie farmakologiczne ŁZS obejmuje stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, glikokortykosteroidów, leków modyfikujących działanie układu odpornościowego, leków stosowania leków dużą skuteczność w leczeniu ŁZS mają również inne metody, takie jak nakłuwanie stawów w celu odbarczenia go z nagromadzonego płynu zapalnego i podania do wnętrza leków przeciwzapalnych, zabiegi usuwające zmienioną błonę maziową, zabiegi korekcyjno-rekonstrukcyjne, na łuszczycowe zapalenie stawów powinny dużo odpoczywać, unikać stresu, ale równocześnie regularnie ćwiczyć i korzystać z zajęć fizykoterapii. Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Zdrowe zakupy Artretyzm nie jest chorobą nową. Był plagą ludzkości już w czasach najdawniejszych źródeł historycznych - nawet niektóre mumie ze starożytnego Egiptu zachowały jego oznaki. W odróżnieniu od wielu innych przewlekłych schorzeń nie ogranicza się do populacji Zachodu: w większości narodów świata notuje się rosnącą zapadalność na tę chorobę. Jednym ze zjawisk czasów współczesnych jest jednak niezwykły wzrost liczby przypadków artretyzmu. Jak się szacuje, 9 na 10 osób spośród nas będzie przed śmiercią w mniejszym lub większym stopniu cierpieć na jakąś jego postać. Skąd takie rozpowszechnienie tego schorzenia w ostatnim czasie? I czy możemy nauczyć się czegoś od tych 10% ludzi, którzy nie zachorują? Na początku XX w. naukowcy byli przekonani, że artretyzm jest przewlekłą infekcją stawów. Później pojawiły się teorie artretyzmu jako choroby w znacznym stopniu dziedzicznej, uwarunkowanej tendencją genetyczną lub też wywoływanej przez infekcję drobnoustrojami bakteryjnymi z rodzaju Mycoplasma, a nawet - będącej wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania układu metabolicznego i odpornościowego. Wszyscy są jednak zgodni co do tego, że wciąż nie udało się zidentyfikować z jakąkolwiek dozą pewności dokładnej przyczyny choroby. Statystyki istotnie wykazują, że schorzenia autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów lub choroba Leśniowskiego-Crohna, często są dziedziczne. Spośród wymienionych wyżej 3 teorii koncepcja artretyzmu jako nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu odpornościowego ma najwięcej zwolenników i jest najintensywniej badana w laboratoriach. Wprawdzie jest to wiarygodna możliwość w przypadku schorzeń autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, lecz wyjaśnienie to nie jest wystarczające dla wszystkich chorób objętych zbiorczo terminem artretyzm. Artretyzm jest mylącym, uogólnionym określeniem różnorodnych chorób kości, stawów i tkanek, nic więc dziwnego, że i przyczyny tych schorzeń są bardzo zróżnicowane. Zanim jednak przyjrzymy się bliżej poszczególnym chorobom artretycznym, musimy najpierw dokładnie zrozumieć, z jakich elementów składa się zdrowy staw. Stawy obejmują kości wraz z warstwą gładkiej, wytrzymałej chrząstki, znanej jako chrząstka stawowa, która oddzielona jest od przeciwległej kości i chrząstki smarującym płynem maziowym, produkowanym przez błonę maziową (maziówkę). Kość zbudowana jest z kolagenowej macierzy oraz substancji mineralnej zbudowanej ze związków wapnia i fosforu. Chrząstka ochrania zakończenia kości i składa się z proteoglikanów - rodzaju mukopolisacharydów, zbudowanych z białek i węglowodanów. Rodzaje artretyzmu Termin ten obejmuje 6 odrębnych grup schorzeń: 1. Reumatyzm pozastawowy reumatyzm tkanek miękkich bóle pleców i uszkodzenia dysku schorzenia barków, dłoni i stóp 2. Choroby zwyrodnieniowe choroba zwyrodnieniowa stawów (idiopatyczna lub pourazowa) 3. Choroby zapalne reumatoidalne zapalenie stawów zapalenie wielostawowe młodzieńcze zapalenie wielostawowe zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa łuszczycowe zapalenie stawów 4. Choroby tkanki łącznej polimialgia reumatyczna toczeń rumieniowaty układowy twardzina 5. Krystaliczne zapalenie stawów dna moczanowa i chondrokalcynoza 6. Schorzenia kości osteoporoza krzywica i osteomalacja choroba Pageta kości Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęściej spotykaną postacią artretyzmu, występującą u ponad 70% osób dorosłych pomiędzy 55. a 78. w większości kobiet. Lekarze na ogół postrzegają ją jako naturalny proces degeneracyjny związany z wiekiem lub jako schorzenie rozwijające się często po infekcji lub urazie czy u osób z nadwagą. Choroba zwyrodnieniowa stawów, określana również jako zużycie stawów, dotyczy chrząstki stawowej, powodując jej rozpad. Zadaniem tej twardej, elastycznej tkanki jest pokrycie kości przylegających do siebie w każdym stawie i zmniejszanie tarcia pomiędzy nimi, gdy przesuwają się względem siebie. Gdy chrząstka rozpada się, staje się postrzępiona i nierówna, a przestrzeń ochronna pomiędzy kośćmi zmniejsza się. Podczas ruchu kości stawu trą o siebie wzajemnie, powodując ból. Z biegiem czasu chrząstka wysycha, staje się spękana i porowata grui nie umożliwia już płynnych ruchów stawu. Zużycie chrząstki w stawie przenoszącym ciężar ciała, takim jak staw biodrowy lub kolanowy, może wywoływać dotkliwy ból, deformacje i ograniczenie zakresu ruchu. Schorzenie to atakuje ręce, ale dotyczy również stawów przenoszących obciążenia, takich jak kolana i biodra, oraz stawów kręgosłupa. We wczesnym stadium chory odczuwa sztywność, a ruchy mogą stawać się nieco trudniejsze do wykonania. Na tym etapie pacjenci mogą jeszcze wcale nie odczuwać bólu. Wraz z postępem choroby tworzą się jednak ostrogi kostne, czyli osteofity - nieprawidłowe narośla kostne, rozwijające się wzdłuż krawędzi kości. W ciężkich przypadkach chrząstka może nawet zaniknąć zupełnie, pozostawiając odsłonięte końcówki kości. Częstą cechą choroby zwyrodnieniowej są twarde guzki, zwane guzkami Heberdena, powstające wokół krawędzi stawów palców dłoni w wyniku rozpadu chrząstki. Tę odmianę artretyzmu można wykryć za pomocą badań krwi, takich jak wskaźnik opadania erytrocytów (czyli badanie OB), gdzie mierzy się prędkość, z jaką czerwone krwinki opadają na dno probówki, co wskazuje na rozmiar stanu zapalnego. Stopień zniszczenia stawów ujawniają badania rentgenowskie. Lekarze poszukują na ogół zwężeń stawów i obecności ostróg kostnych, chociaż cechy te mogą tylko pomóc w ustaleniu, jak daleko zaszedł już proces degeneracyjny. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to przewlekła choroba zapalna dotycząca najczęściej maziówkowej wyściółki stawów, przede wszystkim w dłoniach i stopach, ale także w licznych stawach całego ciała, zwłaszcza łokciowych, nadgarstkowych, skokowych i kolanowych. Atakuje również barki i stawy biodrowe. W odróżnieniu od choroby zwyrodnieniowej, gdzie rozpada się sam staw, reumatoidalne zapalenie stawów wywołuje stan zapalny maziówki, co z kolei powoduje gromadzenie się większej ilości płynu stawowego. W rezultacie staw staje się opuchnięty, sztywny i gorący z powodu zwiększonego przepływu krwi. Reumatoidalne zapalenie stawów, klasyfikowane jako choroba autoimmunologiczna, rozwija się wtedy, gdy krwinki białe produkują przeciwciała atakujące i niszczące zdrową tkankę zamiast czynników chorobotwórczych. Lekarze nie mają pojęcia, dlaczego tak się dzieje, ale przewlekłe uwalnianie przeciwciał powoduje z czasem pogrubienie maziówki oraz uszkodzenie chrząstek i kości zaatakowanych stawów, co przejawia się paraliżującym bólem, deformacją, a w końcu - erozją kości. Innymi objawami tej choroby mogą być zmęczenie i ból mięśni. Choroba dotyka w przybliżeniu 3 razy więcej kobiet niż mężczyzn i może rozwijać się w dowolnej grupie wiekowej, chociaż osoby poniżej 35. stanowią grupę bardzo niskiego ryzyka. Oznaki i objawy reumatoidalnego zapalenia stawów to obolałe, opuchnięte stawy, gorące w dotyku, poranna sztywność, guzki reumatoidalne - twarde guzki w obrębie palców rąk, stan pogorączkowy, zmęczenie i utrata wagi. Ocenia się, że średnio 1 na 10 pacjentów wyleczy się z choroby w ciągu 2 lat. Reumatoidalne zapalenie stawów znane jest jednak z tego, że często odchodzi i powraca, a po okresach zaostrzenia objawów, o różnym czasie trwania, następują okresy pozornej remisji. Dna moczanowa, znana również jako artretyzm krystaliczny, jest jedną z najczęstszych postaci artretyzmu zapalnego, występujacą u 1,4% dorosłych Amerykanów (szacunkowo u 225 tys. mężczyzn i 57 tys. kobiet). Ta ostra forma artretyzmu zapalnego dotyczy najczęściej stawu śródstopno- paliczkowego u podstawy dużego palca stopy i wywołuje intensywny ból zaatakowanych stawów, wśród których mogą znaleźć się też staw nadgarstkowy oraz stawy palców dłoni. Dna moczanowa jest chorobą średniego wieku, atakującą 15-krotnie więcej mężczyzn niż kobiet. Przez długi czas wiązano ją z nadmiernym zamiłowaniem do spożywania obfitych posiłków oraz alkoholu, lecz lekarze medycyny alternatywnej zauważyli, że mogą wywoływać ją również alergie pokarmowe, a także stosowanie leków moczopędnych, często przepisywanych przy schorzeniach serca. Ból i obrzęk pojawiają się, gdy w przestrzeni stawowej powstaną drobne kryształy, co zazwyczaj spowodowane jest nadmiarem kwasu moczowego w organizmie. Układ odpornościowy atakuje te kryształy za pośrednictwem fagocytów (komórek wychwytujących), a toksyczne produkty uboczne tej walki wywołują stan zapalny stawu. Pierwszym sygnałem ostrzegawczym dla pacjenta jest atak bólu w jednym z dużych palców stóp lub w innym typowym miejscu. Typowe objawy to także zaczerwienienie, obrzęk i wrażliwość na dotyk. Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa Atakuje miejsca połączenia więzadeł i ścięgien z kością. Jest to najczęstsza postać artretyzmu u mężczyzn w młodym i średnim wieku, rozwijająca się zazwyczaj pomiędzy kością krzyżową a miednicą. Pacjent cierpiący na tę chorobę ma sztywny, bolesny kręgosłup i odczuwa trudność przy unoszeniu głowy podczas chodzenia. Poza silnym bólem pleców innym znakiem ostrzegawczym tego schorzenia jest zapalenie tęczówki oka. Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) to choroba dotykająca najczęściej młode kobiety, która może zaatakować dowolny staw. Podejrzewa się, że ma ona podłoże genetyczne lub jest wywoływana przez leki, a nawet może mieć pewien związek ze światłem słonecznym, ale powszechnie przyjmuje się, że jest to schorzenie autoimmunologiczne. Znakiem ostrzegawczym jest czerwona wysypka na nosie i policzkach, Polimialgia reumatyczna jest przede wszystkim chorobą mięśni, ale może też dotyczyć stawów u osób powyżej 50. Atakuje biodra i barki powodując ich tkliwość i wyraźny ból mięśni. Łuszczycowe zapalenie stawów Lekarze odkryli silny związek pomiędzy artretyzmem a chorobą skóry - łuszczycą. Łuszczycowe zapalenie stawów występuje u 7% chorych na łuszczycę. Z kolei aż 20% pacjentów z zapaleniem tego typu ma jednocześnie łuszczycę skóry. Czasami jedynym objawem są zmiany na paznokciach - wgłębienia lub odbarwienia. Schorzenie to dotyka zwykle tylko 1-2 stawów. Zapalenie stawów infekcyjne lub związane z drobnoustrojami to skutek infekcji bakteryjnej, wirusowej lub grzybiczej, rozprzestrzeniającej się z innego obszaru ciała. Wśród spotykanych odmian można wyróżnić wirusowe (wywoływane przez wirusa, np. różyczki), septyczne (wywoływane przez bakterie, np. gronkowca) i gorączkę reumatyczną (w wyniku infekcji gardła wywołanej przez paciorkowce lub podobne bakterie). Naukowcy zaczynają jednak dostrzegać również powiązanie między bólem stawów a uporczywymi nieproszonymi gośćmi w naszym ciele, takimi jak pasożyty. Objawy infekcyjnego zapalenia stawów obejmują intensywny ból stawów oraz ich zaczerwienienie i obrzęk, a także dreszcze i gorączkę. Pourazowe zapalenie stawów rozwija się np. po urazie nadgarstka lub zwichnięciu barku. Konwencjonalny pogląd na przyczyny zapalenia stawów Zwyrodnieniowe zapalenie stawów, najłagodniejsza i najpowszechniejsza forma artretyzmu, tłumaczone jest przez lekarzy zmęczeniem materiału i niesłusznie uważane za nieuniknioną konsekwencję podeszłego wieku. Gdy idzie jednak o reumatoidalne zapalenie stawów i wiele innych postaci tego schorzenia, medycyna przyznaje, że nie jest w stanie wyjaśnić ich przyczyn. Badania już dawno zarysowały związek pomiędzy niedoborem witaminy D wynikającym z braku światła słonecznego a powikłaniami schorzeń autoimmunologicznych, takich jak choroba Crohna i stwardnienie rozsiane (SM) czy reumatoidalne zapalenie stawów. Badanie profilowe 461 kobiet cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów, w którym porównano je z grupą kontrolną 9 220 zdrowych uczestniczek, wykazało, że panie z północno-wschodnich stanów, takich jak Vermont, New Hampshire i południowy Maine, odznaczających się mniejszym nasłonecznieniem niż stany leżące dalej na południe, wykazywały większą tendencję do zapadania na RZS1. Jak dotąd jednak nie sformułowano konkretnych wniosków. Prawda jest taka, że wewnątrz społeczności medycznej brakuje zgodności co do przyczyn zdecydowanej większości form zapalenia stawów, co wyjaśnia, dlaczego jedyną odpowiedzią na te schorzenia jest przepisywanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych dla złagodzenia objawów. Artykuł ukazał się pod nazwą "Podejście konwencjonalne" w wydaniu papierowym ARTRETYZM. Bibliografia Environ Health Perspect, 2010; 118: 957–61 Dna moczanowa (zwana też podagrą lub skazą moczanową) to dotkliwe zapalenie stawów o bolesnych objawach i gwałtownym przebiegu. Przeczytaj artykuł i przekonaj się, jak możesz się jej ustrzec lub radzić sobie z jej konsekwencjami. Czym jest skaza moczanowa? Dna moczanowa to choroba, która swoje korzenie ma w zachwianiach przemiany materii. Zaburzona gospodarka kwasowo-zasadowa organizmu prowadzi do wytworzenia się nadmiernych ilości kwasu moczowego. Gdy jest go za dużo, kwas zaczyna się krystalizować i odkładać w stawach w postaci, której nie potrafią wchłonąć białe ciałka krwi. Kryształki mogą uszkadzać tkanki i powodować bolesny stan zapalny. Choroba dotyka głównie mężczyzn w średnim i podeszłym wieku. U kobiet występuje rzadziej, najczęściej wśród pań po 65. Statystyki podają, że cierpi na nią ok. 2% społeczeństwa. Preparaty przeciwbólowe i na gorączkę Dna moczanowa – objawy Chorym i im bliskim choroba kojarzy się przede wszystkim z bolesnymi nawałnicami. Ból pojawia się nagle, przede wszystkim w nocy atakując stawy kończyny dolnej – głównie palucha, ale także staw skokowy i kolanowy – i górnej (nadgarstki i palce u rąk). Narastającym objawom ataku może towarzyszyć osłabienie i wzrost temperatury ciała. Zainfekowany staw robi się wrażliwy na dotyk, pojawia się obrzęk, napięcie i zaczerwienienie skóry. Atak może trwać od kilku do nawet kilkunastu dni po czym objawy się wycofują. Jeśli zostanie on zlekceważony, to kolejne uderzenia mogą okazać się jeszcze bardziej dotkliwe i przeniosą się na inne stawy. Niezależenie od napaści bólu, dna moczanowa rozwija się w organizmie – zwykle bezwiednie – przez całe lata nie dając jakichkolwiek objawów. Jedynym jej symptomem jest hiperurykemia, czyli podwyższone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi, które może być zdiagnozowane w trakcie badania. Co wywołuje chorobę? Za zwiększenie stężenia kwasu moczowego w organizmie może odpowiadać niewydolna praca nerek. Inną przyczyną powstawania tego schorzenia jest niewłaściwa dieta. Powiedzenie „jesteś tym, co jesz”, jest w tym przypadku wyjątkowo aktualne. Nadwaga, otyłość, nadciśnienie, choroby serca, to wszystko czynniki, które wiążą się z niewłaściwym odżywianiem, a które mogą prowadzić do skazy moczanowej. Szkodliwe jest przede wszystkim jedzenie produktów zawierających duże dawki puryny – związku organicznego odpowiadającego za wytwarzanie kwasu moczowego. Do produktów bogatopurynowych zalicza się: mięso (cielęcina, wieprzowina, wołowina), szprotki, drożdże do pieczenia, drożdże piwne. Także i alkohol jest zaliczany do czynników wzmacniających możliwość wystąpienia podagry. Choroba ta może też pojawić się na tle genetycznym lub być spowodowana przebyciem innych ciężkich chorób, operacji lub odwodnienia. Z tym problemem często borykają się również osoby cierpiące na zespół Lescha-Nyhana. Leczenie dny moczanowej i dieta Dnę moczanową można leczyć farmakologicznie podając leki przeciwbólowe, przeciwzapalne lub farmaceutyki ograniczające wytwarzanie kwasu moczowego lub zwiększających jego wydalanie. Wszystko w zależności o etapu rozwoju choroby. Decyzję o tym, które leki zażywać, podejmuje reumatolog, pod opieką którego jest leczona podagra. W leczeniu skazy moczanowej kluczowe są dwie kwestie. Po pierwsze, nie można zlekceważyć pierwszego ataku bólu stawów. Nawet jeśli jego nasilenie po kilku dniach ustąpi, warto przedstawić sytuację lekarzowi. To może być dna moczanowa. Po drugie, należy zmienić swoje przyzwyczajenia żywieniowe. Dieta powinna być bogata w zielone warzywa, owoce i sery. Należy nimi zastąpić mięso i tłuszcze pochodzenia zwierzęcego. Nie zapominajmy także o ziołach działających moczopędnie – skrzyp polny, liście brzozy czy korzeń mniszka lekarskiego. Na bocznicę warto odstawić natomiast alkohol, piwo w szczególności. W cenie będzie wypijanie dużych ilości wody mineralnej lub innych niesłodzonych napojów (minimum 2 litry na dobę). Bezcenny będzie także ruch i aktywność fizyczna, które pomogą zredukować wagę i utrzymać jak najdłużej pełną ruchomość stawów. Dobre efekty daje również regularnie stosowana krioterapia. Zapalenie stawów to grupa chorób, w przebiegu których dochodzi do uszkodzenia, zniekształcenia i ograniczenia ruchomości stawów. Dają one charakterystyczne objawy, takie jak ból, obrzęk i sztywność stawów. W większości przypadków mają podobne przyczyny i sposób leczenia. Istnieje ponad 100 rodzajów zapalenia stawów, jednak najczęściej rozpoznaje się kilka z nich. Sprawdź, jakie są rodzaje zapalenia stawów. ZAPALENIE STAWÓW - przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie Zapalenie stawów to grupa chorób, w przebiegu których dochodzi do stanu zapalnego chrząstki stawowej, a w konsekwencji do jej uszkodzenia, zniekształcenia i ograniczenia ruchomości. Charakterystycznymi objawami zapalenia stawów są ból, obrzęk i sztywność (zwłaszcza poranna) stawów, a także poszerzenie ich obrysów. Skóra nad chorym stawem zwykle jest zaczerwieniona, ale może być nieco cieplejsza. Poza tym w przebiegu zapalenia stawów może dojść do zajęcia także innych narządów. Istnieje ponad 100 rodzajów zapalenia stawów, jednak najczęściej występuje tylko kilka typów. Ich przyczyny nie są do końca poznane. Przypuszcza się, że większość z nich to choroby autoimmunologiczne, czyli takie, które są wynikiem autoagresji organizmu. 1. Choroba zwyrodnieniowa stawów (osteoartroza) Choroba zwyrodnieniowa stawów należy do grupy 10 chorób powodujących najcięższe kalectwo na świecie. Wg The Arthritis Foundation, choroba zwyrodnieniowa stawów jest najpopularniejszym typem zapalenia stawów. Tylko w Stanach Zjednoczonych zmaga się z nią 27 milionów osób. W Polsce jest to 8 milionów pacjentów. Przyczyną choroby zwyrodnieniowej stawów jest zaburzenie jakości i ilości chrząstki stawowej. Jej pierwsze objawy pojawiają się zwykle pomiędzy 40. a 60. rokiem życia. 2. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) Drugi najpopularniejszy rodzaj zapalenia stawów. Wg The Arthritis Foundation, z reumatoidalnym zapaleniem stawów zmaga się miliona dorosłych. Można przyjąć, że w Polsce ok 200 tys. osób choruje na RZS. Choroba pojawia się pomiędzy 40. a 55. rokiem życia, znacznie częściej u kobiet. Przyczyny choroby nie są znane. Przypuszcza się, że jest wynikiem autoagresji organizmu. Nie bez znaczenia się także czynniki genetyczne. Poza typowymi obajwami zapalenia stawów pojawia się jeszcze jeden - nad stawami, najczęściej w okolicach łokci, mogą pojawić się guzki podskórne, tzw. guzki reumatoidalne. 3. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów To zapalenia stawów, które pojawia się przed 16. rokiem życia i utrzymując się przez 6 tygodni i dłużej. Jest uważane za najczęstszą z zapalnych chorób reumatycznych wieku rozwojowego. W przypadku MIZS dochodzi do uszkodzeń nie tylko stawów, lecz także kości, mięśni, skóry, ścięgien, ale także oczu, naczyń, płuc, serca, przewodu pokarmowego. Może dojść do zaburzeń wzrastania całego organizmu, czyli niskorosłości, jak również do zahamowania lub przyspieszania wzrastania poszczególnych kości. 4. Spondyloartropatie (SpA) Spondyloartropatie to zapalenia stawów z zajęciem stawów kręgosłupa, których charakterystycznym objawem są bóle kręgosłupa/ pleców. Ból ten może pojawiać się nocy (z poprawą po wstaniu z łóżka) lub w ciągu dnia (poprawa po ćwiczeniach). Charakterystyczny jest brak poprawy po odpoczynku. Choroba najczęściej pojawia się po 40. roku życia. Do spondyloartropatii zalicza się: zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK) łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) reaktywne zapalenie stawów zapalenie stawów towarzyszące zapalnym nieswoistym chorobom jelit – chorobie Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącemu zapaleniu jelita grubego 5. Toczeń rumieniowaty układowy Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) jest układową zapalną chorobą tkanki łącznej, której przyczyny są nieznane. W przebiegu choroby dochodzi do uszkodzenia wielu narządów i tkanek, w tym skóry, stawów, nerek, układu sercowo-naczyniowego, ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Inne rodzaje zapalenia stawów to twardzina układowa i fibromialgia. 6. Dna moczanowa (artretyzm, skaza moczanowa, podagra) Dna moczanowa to choroba, której charakterystycznym objawem jest pogrubienie stawu dużego palca u nogi i ograniczeniem jego ruchów. Przyczyną choroby jest nadmiar kwasu moczowego w płynie stawowym. 7. Zapalenie stawów związanie z infekcją Zapalenie stawów może być powikłaniem po przebytej infekcji. Najczęściej jest to choroba z Lyme (borelioza) i gorączka reumatyczna (najczęściej jest powikłaniem po anginie) Dziennikarka specjalizująca się w tematyce zdrowotnej, a zwłaszcza obszarach medycyny, ochrony zdrowia i zdrowego odżywiania. Autorka newsów, poradników, wywiadów z ekspertami i relacji. Uczestniczka największej Ogólnopolskiej Konferencji Medycznej "Polka w Europie", organizowanej przez Stowarzyszenie "Dziennikarze dla Zdrowia", a także specjalistycznych warsztatów i seminariów dla dziennikarzy realizowanych przez Stowarzyszenie.

dna moczanowa łuszczycowe zapalenie stawów